Een Christelijk wereldbeeld ontwikkelen

Een Christelijk wereldbeeld ontwikkelen – Studenten helpen hun geloof te begrijpen
De ontwikkeling van een Christelijk wereldbeeld is in onze tegenwoordige Westerse samenlevingen wel erg verwaterd. Christian Smith en Melinda Denton beschrijven in hun boek "Soul Searching: The Religious and Spiritual Lives of American Teenagers" (oftewel "Zielsverkenning: De godsdienstige en geestelijke levens van Amerikaanse tieners") het huidige wereldbeeld van Amerikaanse tieners. De meesten beweren dat het Christendom hun godsdienst is, maar als een soort "moralistisch therapeutisch deïsme".

Als Smith en Denton gelijk hebben, dan is de sleutel voor de volgende generatie dat zij het Christendom ook echt "snappen". We zouden ons voornamelijk moeten richten op de vraag of Jezus hun beste vriend is, in plaats van de vraag of zij graag naar de kerk gaan, en misschien zelfs wel of zij weten wat zij geloven dat zij geloven (en dat is al jarenlang een heel nuttige uitspraak gebleken voor onze bediening "Summit Ministries"). Als Smith en Denton gelijk hebben, dan zouden we ons dus vooral moeten concentreren op de vraag "wat het Christendom eigenlijk is", want eerlijk gezegd snappen ze dat gewoon niet.

Mijn werkervaring met scholieren en studenten, waarvan de meeste een sterke achtergrond hebben in het conservatieve evangelische geloof en die alle onderwijssoorten (privé, openbaar en thuisonderwijs) ongeveer in gelijke aantallen vertegenwoordigen, suggereert dat Smith en Denton inderdaad gelijk hebben. Ik hoor vaak hoe studenten hun Christelijke ervaring beschrijven met bewoordingen als: "Ik ben al mijn hele leven een Christen, maar ik snap het eigenlijk niet goed", of "Ik bad een gebed voor mijn verlossing toen ik vier was, maar dat is niet echt blijven hangen", of "Ik gaf mijn leven aan Christus toen ik 15 was, maar ik weet niet zeker of dat nog zo is".

Hoe is het mogelijk dat studenten, die zo diep in de kerkelijke cultuur geworteld zijn en voor wie het eenvoudiger dan ooit is om toegang te hebben tot Bijbelse, Christelijke literatuur, jeugdprogramma's en ander bronmateriaal, zo verward zijn over wat het Christendom feitelijk is en waarom dat belangrijk is? Hoe komt het dat zij zo'n afgestompt, onzijdig beeld van het eeuwige koninkrijk hebben? Hoe is het mogelijk dat deze studenten het gewoonweg "niet snappen"?

Een Christelijk wereldbeeld ontwikkelen – De afleidingen
De ontwikkeling van een Christelijk Wereldbeeld in het informatietijdperk heeft met twee uitdagingen te kampen, die uniek zijn voor deze generatie studenten. Ten eerste hebben zij te maken met een overweldigende hoeveelheid dagelijkse informatie. Natuurlijk is informatie niet neutraal. Informatie het bevat, beargumenteert en belichaamt bepaalde ideeën. Studenten zwemmen tegenwoordig letterlijk in een stortvloed aan informatie. Het maakt eigenlijk niet eens zo veel uit of de oprechte en goede informatie aanwezig is, want men kan deze vaak niet vinden tussen alle afleidingen en al het lawaai.

Ten tweede ervaren zij deze informatie, met haar eigen inherente ideeën, op een andere manier dan voorgaande generaties. De tegenwoordige informatie - vooral via het internet - is vaak volledig verstoken van enige context, duidelijke bron en achtergrondinformatie. Hun leven lijkt dan meer op een willekeurige aflevering van de comedy Seinfeld dan de "van-start-naar-finish" stijl van de Cosby Show. Zij zijn geen lineaire generatie.

Het resultaat? In zijn boek "Amusing Ourselves to Death: Public Discourse in the Age of Show Business" (oftewel "Amuseer je dood: openbare redevoeringen in het tijdperk van de show business") beweerde Neal Postman al lang geleden (zonder de volledige invloed van het internet te kunnen begrijpen) dat het Westen een onnozele cultuur is geworden. Vermaak heeft ons vermogen om na te denken en om prioriteiten te stellen verwoest. We hebben geen onderscheidingsvermogen. We maken ons druk om irrelevante dingen en negeren wat echt belangrijk is.

Helaas reageert de Christelijke gemeenschap vaak door nog meer "Christelijk" lawaai aan de overige ruis toe te voegen. In een poging om "relevant" te zijn in de levens van studenten leveren wij een bijdrage aan hun honger naar afleidingen. Entertainment heeft ons onnozel gemaakt; Christelijke entertainment heeft onze studenten in onnozele Christenen veranderd.

Een Christelijk wereldbeeld ontwikkelen –De greep van de adolescentie
Dianna West schrijft in "The Death of the Grownup: How America’s Arrested Development Threatens Western Civilization" (oftewel "De dood van de volwassene: hoe Amerika's afgeremde ontwikkeling de Westerse beschaving bedreigt"): "Er was ooit een tijd waarin er, letterlijk, geen tieners waren." In vrijwel elke andere cultuur in de wereldgeschiedenis vóór het einde van de 20e eeuw werden kinderen gewoon volwassenen. Maar dat is veranderd. Ze worden nu tieners, of in sociologisch acceptabelere bewoordingen: adolescenten (jongeren).

Ondanks de vrij recente geschiedenis van de "adolescentie" wordt deze zogenaamd gefixeerde fase van de ontwikkeling bijna nooit in twijfel getrokken. Men verwacht eigenlijk al dat scholieren in de leeftijdsgroep van 13 tot 18 door het dolle zullen gaan. "Ach, zo zijn de kinderen", zeggen we dan. Maar we hebben het helemaal niet over kinderen, we hebben het over mensen die dingen kunnen kopen, die kunnen stemmen en die gemotoriseerde voertuigen mogen besturen.

Bovendien wordt de greep van de adolescentie met kracht verder uitgebreid. Aan de ene kant hebben we de "pre-tieners" (de marketingjongens hadden al snel in de gaten dat deze pre-tieners een enorm financieel potentieel hebben). Aan de andere kant zien we dat de leeftijdsgrens van 18 jaar niet meer als het einde, maar als het middelpunt van de jongerentijd wordt gezien. De jongerentijd wordt nu gezien als de fase van 11 tot 30 jaar.

Maar dat is nog niet alles. De jongerentijd is nu, en dat moeten we echt goed begrijpen, het doel van onze cultuur geworden. Op een bepaald punt in de geschiedenis is onze cultuur veranderd van een cultuur waarin kinderen ernaar streven om volwassenen te worden in een cultuur waarin volwassenen ernaar streven om kinderen te worden.

Vaak wordt in onze benadering van jeugdbedieningen de adolescentie verheerlijkt. Terwijl tieners het vermogen hebben - en dus ook, zo durf ik te beweren, de roeping hebben - om diepgaand en breed over hun cultuur na te denken, om het kwaad, onrecht en leugens te bestrijden en om voor de waarheid te strijden, worden zij aangemoedigd om in hun adolescente narcisme te blijven hangen. We presenteren een onvruchtbaar Evangelie, dat alleen over hen zelf en over hun behoeften gaat. Het is een evangelie zonder visie (Spreuken 29:18).

Een Christelijk wereldbeeld ontwikkelen – De culturele identiteitscrisis
Het centrale strijdperk voor de verschillende wereldbeelden was tot aan het eind van de 19e eeuw het Darwinisme, tot aan het midden van de 20e eeuw was het de betrouwbaarheid van de Schrift, en voor "Generatie X" was het de waarheid. Hoewel al deze zaken nog steeds erg belangrijk zijn, zijn de meeste moderne gevechten op het gebied van levensbeschouwingen geworteld in de fundamentele onenigheid over wat het betekent om een mens te zijn en om als een mens te leven.

De tegenwoordige studenten stappen een wereld binnen waarin biotechnologie, postmoderne sociale betekenissen van het woord "geslacht", virtuele online identiteiten, nieuwe definities van het begrip "gezin", verdraaide interpretaties van schoonheid en diverse seksuele neigingen zijn losgeslagen. En een groot aantal hiervan vormt een fundamentele uitdaging voor ons concept van "menselijkheid". Bovendien heeft onze cultuur de ideeën van Darwin grotendeels omarmd, de Schrift gemarginaliseerd en de waarheid gerelativeerd, en dus zijn er weinig stabiele pijlers meer overgebleven waarmee we deze gezamenlijke identiteitscrisis een halt kunnen toeroepen.

Tegelijkertijd wordt een duidelijke leer over wat het betekent om "Imago Dei" te zijn in de kerk grotendeels achterwege gelaten. Conservatieven beginnen vaak met het verzoenende verhaal in Genesis 3 in plaats van Genesis 1, zoals Nancy Pearcey opmerkt in "Total Truth: Liberating Christianity from Its Cultural Captivity: (oftewel: "De volledige waarheid: de bevrijding van het Christendom uit de culturele gevangenschap"). De zondeval wordt wel onderwezen, maar zonder context (Waaruit zijn we dan gevallen? Tot wat zullen we verzoend worden?). Aan de andere kant vervangt de progressieve stroming de heerschappij en de verantwoordelijkheden die door God aan de mens zijn gegeven door wazige concepten als "vrijheid" en "zelfbeeld". De diepgang en de breedte van de zondeval wordt gemarginaliseerd of volledig genegeerd.

Wat het betekent om een mens te zijn is een kritisch raakpunt voor studenten met betrekking tot het Christelijke wereldbeeld.

Een Christelijk wereldbeeld ontwikkelen – Een kwestie van definities
Wanneer we een Christelijk wereldbeeld ontwikkelen, dan blijkt de strijd over ideeën vaak de strijd over definities te zijn. De vraag "Wat bedoel je daarmee?" is nooit zo cruciaal voor scholieren en studenten geweest als tegenwoordig. Als we aannemen dat we allen dezelfde definities hanteren, of als traditionele definities niet helder verduidelijkt worden, dan zal dit voor de komende generatie een fout met vergaande gevolgen blijken te zijn. Woorden waarvan het cruciaal is dat ze zorgvuldig worden gedefinieerd zijn onder andere: God, mens, waarheid, geloof, Evangelie, Koninkrijk, kwaad, tolerantie, mannelijk, vrouwelijk, pro-life, rechtvaardigheid, huwelijk, familie, gezin, vrijheid, rechten, verantwoordelijkheid en "het goede leven".

Daarnaast moet het concept "wereldbeeld" duidelijk gedefinieerd worden, als we dat inderdaad willen behouden. Deze term is (net als de term "levensbeschouwing") al vaak op verschillende manieren gebruikt en misbruikt. Deze term wordt aan de ene kant vaak afgewezen omdat het een modern concept zou zijn en loopt aan de andere kant het gevaar een stille dood te sterven "omdat we dat al eens geprobeerd hebben". Het loslaten van dit concept zou echt enorm koppig zijn, gezien de rijke geschiedenis en de Bijbelse fundering ervan.

Er wordt vaak terecht opgemerkt dat artikelen die trends weergeven vaak hopeloos pessimistisch lijken. Maar ik ben bemoedigd door de toewijding en de moed die ik in de huidige generatie scholieren en studenten heb waargenomen, zodra zij "het snappen". Als studenten het Christendom aanvaarden of afwijzen, dan is dat tot daar aan toe. Maar als zij het "niet snappen", dan is dat een heel andere zaak.

Leer meer!