Het Marxistische wereldbeeld

Het Marxistische wereldbeeld – Een geïntegreerd raamwerk
Het Marxistische wereldbeeld is geworteld in Karl Marx en Het Manifest van de Communistische Partij¹, Het Kapitaal² en Over Godsdienst (met Friedrich Engels).³ Onze vrienden van Summit Ministries hebben geholpen bij het uitleggen van de basisprincipes van het Marxistische wereldbeeld in tien belangrijke categorieën. Klik hierbeneden alsjeblieft op “LEES VERDER” aan het einde van elke paragraaf voor uitgebreidere informatie over elk van deze categorieën.

Het Marxistische wereldbeeld – De afzonderlijke elementen
Voor de doelen van dit artikel (en de gelinkte artikelen), wordt het Marxistische wereldbeeld gepresenteerd als een alomvattende ideologie uit de filosofische principes van Karl Marx, Friedrich Engels en Vladimir Lenin:

Marxistische theologie – Atheïsme
Marx was een atheïst voordat hij een socialist werd. Engels en Lenin waren het met elkaar eens dat godsdienst een drug of “geestelijke sterke drank” was die bestreden moest worden. Voor hen betekende het in de praktijk brengen van het atheïsme een “gewelddadige omverwerping van alle bestaande sociale omstandigheden”, waaronder economie, regering, recht, enzovoorts. De Communistische Partij is niet afgeweken van deze oorspronkelijke houding ten opzichte van God en godsdienst. Dit verklaart de vervolging van kerken in landen met een communistische regering. LEES VERDER

Marxistische filosofie – Dialektisch materialisme
In het Marxistische wereldbeeld is materialisme een andere naam voor naturalisme. De dialektiek stelt dat er in alles een these (hoe de dingen zijn) en een antithese (een tegenstelling van hoe de dingen zijn) bestaat, en dat deze uiteindelijk zullen botsen. Het gevolg van deze botsing is de synthese, die vervolgens de nieuwe these wordt. Deze nieuwe these zal uiteindelijk een andere antithese aantrekken en een nieuwe synthese voortbrengen. Voor Marxisten is dit dialektisch materialisme het proces dat materie van een anorganische toestand in leven veranderde, vervolgens in dieren, mensen en uiteindelijk georganiseerde sociale instellingen zoals regeringen en landen. LEES VERDER

Marxistische ethiek – De moraliteit van het proletariaat
De Marxistische ethiek komt niet voort uit een besef van absolute regels, maar uit het streven van het communisme. Alles wat het proletariaat (de arbeidersklasse) zal verbeteren, is moreel goed. Alles wat het streven van het communisme zal verbeteren, is moreel goed. Alles wat de sociale en menselijke evolutie van het communisme tegenhoudt, is moreel slecht. De zogenaamde “killing fields” (plaatsen waar miljoenen tegenstanders van de communistische regimes werden vermoord) van Cambodja, de Sovjet-Unie en de Oekraïne, en de massamoorden in China waren allemaal het praktische resultaat van deze klassenmoraliteit (de moraliteit van het proletariaat). LEES VERDER

Marxisme en wetenschap – Doorbroken evenwicht (evolutie)
Het Marxistische wereldbeeld is verder afhankelijk van de evolutietheorie en spontane generatie. Karl Marx maakte duidelijk dat de “Oorsprong der soorten” de wetenschappelijke basis bevatte voor zijn kijk op de klassenstrijd. Maar het Marxistisch dialektisch materialisme had iets meer nodig dan alleen de geleidelijke vooruitgang van de natuurlijke selectie. De dialektische behoefte aan een theorie met botsingen en sprongen. Hieraan wordt voldaan door het idee van een “punctuated equilibrium”, oftewel een “doorbroken evenwicht”. Dit idee stelt dat elke soort heel lang hetzelfde bleef (evenwicht) en dat de evolutie van de ene soort naar de andere plaatsvond door middel van sporadische sprongen of breuken (doorbrekingen van het evenwicht). LEES VERDER

Marxistische psychologie – Monisme (Behaviorisme)
Behaviorisme stelt dat alles wat een mens doet het gevolg is van twee puur materiële redenen: de lichamelijke opmaak van het individu en de invloed van de omgeving op het zenuwstelsel van het individu. De hersenen zijn niets meer dan een verzameling zenuwen, bloedvaten en weefsels die geprogrammeerd zijn om op een bepaalde manier te reageren. Deze programmering is uitgevoerd door de omgeving van een mens: zijn opleiding, milieu, familie, achtergrond, enzovoorts. Net zoals Pavlov zijn honden conditioneerde om te kwijlen wanneer zij een belletje hoorden, zo kunnen mensen geconditioneerd worden om vadersliefde te voelen wanneer zij een vlag zien of om verdrinkende kinderen te redden. Deze conclusie volgt logischerwijs uit hun materialistische filosofie (alleen materie bestaat). LEES VERDER

Marxistische sociologie – Een samenleving zonder klassen
Het Marxistische wereldbeeld is geworteld in een samenleving waarin iedereen zowel de eigenaar is van de productiemiddelen als zijn eigen werknemer. In dit scenario bestaat er geen behoefte aan een regering omdat erop vertrouwd kan worden dat elk mens zich dan verantwoordelijk en correct zal gedragen, wat tegelijkertijd de behoefte aan kerk en familie overbodig maakt. LEES VERDER

Marxistisch recht – Het recht van het proletariaat
In het Marxistische wereldbeeld is het proletariaat oppermachtig. Marxisten beschouwen het idee van privébezit als de oorsprong van wetten. Wetten werden opgesteld door de klasse met bezittingen om dat eigendom te beschermen. Marxisten noemen dit “het recht van de bourgeoisie”. De basis voor het proletariaatsrecht is het beschermen van sociaal- of staateigendom. Socialistische wetten verlenen weliswaar bepaalde mensenrechten, maar alleen die rechten die bijdragen aan de vooruitgang van socialisme of communisme, of rechten die de evolutie bevorderen. Maar wanneer het volledige socialistische systeem de overwinning heeft behaald, zal de proletariaatsklasse de overwinning van het communistische paradijs ervaren en zal het recht (samen met de staat) verdwijnen. LEES VERDER

Marxistische politiek – Etatisme/statisme (Een communistische wereldregering)
Uiteindelijk zal het proletariaat over de hele wereld in opstand komen, de ketenen van de onderdrukking door de bourgeoisie van zich afwerpen en zich de productiemiddelen en de politieke macht toe-eigenen. Zo zal een globale “dictatuur van het proletariaat” worden ingesteld. Wanneer dit plaatsvindt, zal de mensheid de volgende belangrijke stap zetten in de evolutie naar de komende wereldregering. Marxisten zijn bereid om op te roepen tot een wereldwijde dictatuur, of staat, van het proletariaat, omdat zij een dergelijke regering dan zullen beheersen door middel van Marxistische wetgeving. Volgens het Marxistische wereldbeeld zullen elk spoor van de ideologie van de bourgeoisie en alle resten van de kapitalistische traditie dan weggevaagd zijn en zal er een volledig communistische samenleving bestaan. In een dergelijke samenleving zal een regering overbodig zijn; deze zal vanzelf wegkwijnen. LEES VERDER

Marxistische economie – Communisme
Economie staat centraal in het Marxistisch-Leninistische wereldbeeld, omdat Marx geloofde dat de aard van alle wettelijke, sociale en politieke instellingen bepaald wordt door het economische systeem van een samenleving. Omdat de Marxist gelooft dat de productiewijzen het fundament van een samenleving vormen, concludeert hij dat de misstanden in een samenleving het gevolg zijn van imperfecte productiewijzen. Samenlevingen hebben vooruitgang geboekt omdat hun economische systemen geleidelijk zijn verbeterd: slavernij maakte plaats voor feudalisme, en feudalisme voor kapitalisme. Vanwege de tekortkomingen van het kapitalisme, zal dit plaats maken voor het socialisme. In een socialistische samenleving zullen alle privébezittingen geleidelijk afgeschaft worden en zal de ene mens de andere niet meer onderdrukken met zijn pogingen om zijn privébezit te beschermen. Wanneer alle privébezittingen en dus ook elk onderscheid tussen de klassen verdwenen zullen zijn, zal de langzame overgang van socialisme naar de hoogste economische vorm, het communisme, compleet zijn. LEES VERDER

Marxistische geschiedenis – Historisch Materialisme
In het Marxistische wereldbeeld is de geschiedenis het gevolg van de dialektiek (these, antithese, synthese) die aan het werk is door middel van biologische evolutie, economie en de sociale orde. Marxisten-Leninisten beginnen met eeuwige materie en spontane generatie en zien de geschiedenis als een progressie van biologische en economische evolutie, die uiteindelijk zal leiden tot een samenleving van communistische mensen in een communistisch paradijs. De mens is slechts het gevolg van deze onpersoonlijke gebeurtenissen, maar de mens is toch een kleine rol gegeven; hij kan de geschiedenis een handje helpen om het voorbestemde einde wat sneller te bereiken. LEES VERDER

Het Marxistische wereldbeeld – De hoogste kritiek op het Marxisme en Leninisme
George Weigel geeft ons de hoogste kritiek op het Marxistisch-Leninistische wereldbeeld:

“Marx... onderwees dat God een projectie was van de radicale vervreemding van de mens: van zichzelf, van zijn arbeid en van een menselijke samenleving die op wrede wijze verdeeld werd door klassenbarrières. De redding van de mens lag dus, volgens Marx, binnen de geschiedenis, in de schepping van een werelds Utopia waarvan de komst versneld zou kunnen worden als mensen niet meer behekst zouden zijn door de valse premissen van een koninkrijk dat in een tijd na onze tijd zou komen.

Lenin geloofde op zijn beurt dat de komst van deze radicaal seculiere versie van het komende koninkrijk dramatisch versneld zou kunnen worden door revolutionaire daden: een overtuiging waarmee hij de moordzuchtige wreedheden rechtvaardigde van de geheime politie, die in alle communistische staten een alom aanwezige realiteit werd. Terwijl Marx godsdienst slechts met minachting behandelde als een bron van de vervreemding van de mens, haatte Lenin de kerk en hij beschouwde deze als een machtige rivaal voor de menselijke harten en gedachten...

De communistische vijandigheid tegenover godsdienst, met name het Christendom, was geen ongeluk: het vormde een essentieel onderdeel van het Marxistisch-Leninistische totaalpakket. Een communisme met een welwillende houding ten opzichte van het Christendom was net zo onmogelijk als een communisme met een welwillende houding ten opzichte van democratie of de markteconomie. Het een of het ander zou het veld moeten ruimen.

Maar natuurlijk bleek dat uiteindelijk het communisme het veld moest ruimen. En de prachtige ironie was dat het communisme het veld ruimde, omdat juist datgene wat door generaties van communisten als een fantasie werd beschouwd – het Christelijke geloof van de mensen in Centraal- en Oost-Europa - aantrekkelijker, veerkrachtiger, meer revolutionair en meer in overeenstemming met de menselijke ervaring bleek te zijn dan de seculiere doctrine die zichzelf uitriep tot de hoogste uitdrukking van het revolutionaire bewustzijn....”⁴

Marxisme - Leer meer!