New Age wetenschap

New Age wetenschap – Inleiding
De New Age wetenschap is gebaseerd op een geloof in positieve evolutionaire veranderingen door tijdsverloop. Deze benadering richt zich niet zozeer op biologische veranderingen als op de menselijke opwaartse beweging naar een hoger bewustzijn. Kosmisch humanisten geloven dat alles uiteindelijk een energie is die mensen zal helpen om eenheid met anderen te bereiken in een soort collectief bewustzijn. Pierre Teilhard de Chardin vertelt ons: “Evolutie is een licht dat alle feiten verheldert; een curve die alle lijnen moeten volgen... De mens ontdekt dat hij niets anders is dan het evolutieproces dat zich bewust is geworden van zichzelf.”¹

Een collectief bewustzijn betekent dat het “hoogste doel van het individu is om zich uit te strekken tot in de universele openheid, wat feitelijk betekent dat het individu ophoudt te bestaan als een individueel persoon.”² Het kosmisch humanisme veronderstelt een evolutionaire theorie die niet alleen ruimte laat voor individuele, maar ook collectieve ontwikkeling. Marilyn Ferguson schrijft: “De bewezen plasticiteit van het menselijk brein en het menselijk bewustzijn biedt de mogelijkheid dat individuele evolutie kan leiden tot collectieve evolutie. Wanneer een mens een nieuw vermogen heeft ontsloten, dan is het bestaan daarvan onmiddellijk duidelijk waarneembaar voor anderen, die dan hetzelfde vermogen kunnen ontwikkelen.”³

Niet iedereen zal in hetzelfde tempo evolueren naar een hoger bewustzijn. Maar wanneer voldoende mensen een hoger bewustzijn bereiken, dan zullen anderen opgenomen (of geëvolueerd) worden in het verlichte collectieve bewustzijn. Het is dus niet noodzakelijk dat alle mensen de New Age beweging omarmen voordat het een werkelijkheid kan worden; gedreven kosmisch humanisten kunnen simpelweg dienen als de katalysator voor een evolutionaire sprong naar de verwachte utopie. Wij noemen deze benadering “kosmische evolutie”.

New Age wetenschap – De evolutie van de wetenschap
New Age heeft ook een unieke kijk op de wetenschap. Terwijl Christenen de wetenschappelijke methode zien als een manier om Gods ontwerp voor het universum te ontdekken, en seculier humanisten wetenschap zien als een middel waarmee de werking van de natuurlijke wereld kan worden begrepen, geloven kosmisch humanisten dat de traditionele kijk op de wetenschap – als een manier om de natuurwetten te leren beheersen – een aanslag is geweest op de balans van de planetaire harmonie. William Thompson zegt: “Het bewuste doel van de wetenschap is de beheersing van de Natuur; haar onbewuste gevolg is ontwrichting en chaos. De opkomst van een wetenschappelijke cultuur stimuleert de vernietiging van de natuur, van de biosfeer van relaties tussen planten, dieren en mensen die wij “Natuur” hebben genoemd.’”⁴ Bijgevolg geloven kosmisch humanisten dat de planeet zwaar in de problemen is geraakt.

Thompson en andere kosmisch humanisten geloven dat de wetenschappelijke revolutie, die zich sinds de 17e eeuw ontwikkeld heeft, verantwoordelijk was voor de ontering van de planeet. Het overheersende idee van wetenschappers als Isaac Newton was “een beschrijving van voorspelbare mechanische krachten.”⁵ Marilyn Ferguson schrijft dat deze benadering van de wetenschap “eindelijk alles zou verklaren in termen van loopbanen, gravitatie en krachten. Het zou de laatste geheimen prijsgeven van een universum dat als een uurwerk is ontworpen.’”⁶

Dit begrip van de wereld in termen van mechanische wetten had volgens de kosmisch humanisten slechts beperkte mogelijkheden, maar baande wel de weg voor de volgende ontwikkelingsfase van de wetenschap. James Redfield was een van de mensen die de New Age beweging populair maakte. Hij beschreef dit thema in zijn bestseller “De Celestijnse Belofte”. De hoofdpersoon in het verhaal krijgt van een natuurkundeprofessor een korte geschiedenisles over de wetenschap. De professor legt uit: “Het idee was om een begrip van het universum te scheppen dat de wereld veilig en beheersbaar doet lijken...”

Maar al vroeg in de 20e eeuw veranderde deze houding onder de wetenschappers. Volgens Redfields fictieve professor vond deze verandering plaats toen twee onderzoeken “onze ogen opnieuw openden voor de mysteries in het universum... die van de kwantummechanica en die van Albert Einstein. Het volledige levenswerk van Einstein had ten doel om te laten zien dat datgene wat wij als 'harde materie' beschouwen, vooral lege ruimte is met een energiepatroon dat er doorheen stroomt. Daar horen wij zelf ook bij. En wat de kwantumnatuurkunde heeft laten zien is dat... wanneer je de kleinste aspecten van deze energie ontleedt... de resultaten worden aangepast door de waarneming zelf – alsof al deze elementaire deeltjes beïnvloed worden door de verwachtingen van de onderzoeker... Met andere woorden, het basismateriaal van het universum lijkt in wezen veel op een soort pure energie die gevormd kan worden door menselijke bedoelingen en verwachtingen, op een manier die ons oude mechanische model van het universum trotseert...”⁷ Ferguson verklaart de verandering in de manier waarop de wetenschap wordt geïnterpreteerd: “Ons begrip van de natuur verschoof van het 'uurwerkparadigma' naar een 'onzekerheidsparadigma', van het absolute naar het relatieve.”⁸ Op deze manier beweren kosmisch humanisten dat de laatste wetenschappelijke onderzoeken een pantheïstische theologie en een niet-naturalistische filosofie ondersteunen.

New Age wetenschap – De volgende evolutionaire stap
Deze kijk van de New Age beweging op de wetenschap biedt ook inzicht in de volgende evolutiefase. De evolutionaire verandering waar kosmisch humanisten zich op richten is vooral die van onszelf en van de mensheid als geheel. David Spangler zegt het volgende over deze verandering: “In deze evolutionaire context ondergaan beschavingen, net als individuen, nu en dan diepgaande veranderingen die discontinuïteiten voorstellen; dat wil zeggen, er vindt een sprong of verschuiving plaats van de ene evolutionaire fase naar een andere. Het nieuwe tijdperk is zo'n verschuiving.”⁹ Spangler spreekt niet als een seculier humanist, die evolutionaire veranderingen beschouwt als een blinde kracht van de natuur die inwerkt op levende organismen, en de mensheid simpelweg ziet als een onderdeel van het natuurlijke universum. In plaats daarvan gebruikt Spangler evolutie als een verandering in de stroming van kosmische energie, die niet alleen zal leiden tot een hogere levensvorm, maar ook tot een hoger bewustzijn onder de mensheid.

Kosmisch humanisten geloven dat een elitair, verlicht deel van het menselijke ras dit nieuwe tijdperk met een evolutionaire sprong zal binnenstappen, en dan de rest van de mensheid met zich zal meenemen. Ferguson stemt ermee in dat het nieuwe tijdperk “een mechanisme vereist voor biologische veranderingen dat krachtiger is dan willekeurige mutaties.” Wat noodzakelijk is, is “de mogelijkheid van snelle evolutie in onze tijd, waarin het evenwicht van de soorten wordt doorbroken door uitwendige druk. In onze moderne samenleving wordt deze druk ervaren op de grenzen van onze psychologische grenzen, niet zozeer onze geografische grenzen.”¹⁰ Ferguson gebruikt de bewoordingen van het naturalistische “doorbroken evenwicht” (”punctuated equilibrium”), maar geeft ze een New Age betekenis. Zij is toegewijd aan de onzichtbare kosmische kracht die alles doordringt, en met bovengenoemde uitspraak beschrijft zij, net als Spangler, de snelle veranderingen in perspectief waarmee de mensheid volgens kosmisch humanisten overspoeld zal worden.

In plaats van een lichamelijke evolutie die bepaald wordt door geografie, omgeving en natuurlijke selectie, geloven kosmisch humanisten dat evolutie psychologisch is. Deze psychologische evolutie leidt de mensheid naar een hogere sociale orde – een “Nieuwe Wereldorde”.¹¹

Hoe zullen wij mensen dan zijn na deze evolutionaire sprong in het nieuwe tijdperk? Armand Biteaux legt dit uit: “Elke mens is een individuele Christus; dit is de leer voor de New Age... Iedereen zal de voordelen van deze stap in de menselijke evolutie ontvangen.”¹²

Kosmisch humanisten geloven dat wij allemaal in het nieuwe tijdperk een hoger bewustzijn of goddelijkheid zullen bereiken. “De uiteindelijke verschijning van Christus zal niet de man in de lucht zijn voor wie alle mensen moeten knielen,” zegt John White. “ De uiteindelijke verschijning van Christus zal een evolutionaire gebeurtenis zijn. Dit zal de verdwijning zijn van de egocentrische, ondermaatse mens en de opkomst van de God-gerichte Mens. Een nieuw ras, een nieuwe soort, zal de Aarde bewonen – mensen die collectief de gestalte hebben van het bewustzijn dat Jezus had.”¹³ Wanneer het collectieve hogere bewustzijn is bereikt, zal de mensheid één zijn met zichzelf in zijn collectieve goddelijkheid.

Een groot deel van het kosmisch humanistische geloof berust op de werken van Pierre Teilhard de Chardin, een paleontoloog die het Christendom probeerde te verzoenen met de evolutieleer. Hij wist deze verzoening tot stand te brengen door het Christendom te vervangen door het pantheïsme. Teilhard geloofde in “een heel werkelijk pantheïsme, als je wilt, maar een absoluut gerechtvaardigd pantheïsme.”¹⁴ Peter Russell gelooft het volgende: “Evolutionaire tendensen en patronen... suggereren een bijkomende mogelijkheid: de opkomst van iets dat verder gaat dan een planetair bewustzijn of een Superverstand: een volledig nieuw evolutieniveau, net zo verschillend van het bewustzijn als het bewustzijn is van het leven, en het leven van materie.”¹⁵ Maar als een planetair bewustzijn niet haalbaar is, dan moeten kosmisch humanisten bereid zijn om tevreden te zijn met een individuele goddelijkheid.

New Age wetenschap – Conclusie
De wetenschap biedt de New Age beweging een gulle garantie: grote veranderingen voor de hele mensheid en het universum zelf, tot een status van goddelijkheid is bereikt. De hof van Eden is geen werkelijke locatie uit het verleden waar Adam en Eva de eerste zonde begingen; in plaats daarvan is de hof in ons verleden en in onze toekomst. Mytholoog Joseph Campbell onderwijst dat wij vandaag de dag in Eden wonen en evolueren naar het toenemende bewustzijn dat wij in het paradijs verblijven.

Deze visie biedt troost voor de kosmisch humanist, hoofdzakelijk omdat ze een gedeelde toekomstige goddelijkheid belooft. Bovendien wordt hiermee het zondeprobleem (hebzucht, jaloezie, roddel en achterklap) opgelost, omdat de werkelijkheid van de zondeval of de aangeboren zondigheid van de menselijke aard wordt ontkend.

Campbells idee dat wij nu in het paradijs wonen (in tegenstelling tot een toekomstige geperfectioneerde wereld) is problematisch gezien de oorlogen uit de 20e eeuw en de catastrofale gebeurtenissen die wij aan het begin van de 21e eeuw al hebben ervaren. Ook al hebben wij geen idee hoe Campbell zou reageren op de tragische gebeurtenissen in onze huidige eeuw, we weten wat hij zei over de gebeurtenissen in de vorige eeuw: “Dat is weliswaar hoe het aanvoelt, maar dit is het. Dit is Eden.” Wij moeten, zo zegt hij, “niet de wereld van de vaste dingen zien, maar een wereld met glans.”¹⁶

Leer meer!