Religieuze tolerantie

Religieuze tolerantie – Wat is dit?
In veel filosofische kringen is “religieuze tolerantie” tegenwoordig bekend onder de naam “nieuwe tolerantie”. Dit is het politiek correcte standpunt dat alle geloofsrichtingen en levenswijzen zouden moeten worden geaccepteerd, ongeacht hoe onlogisch of misplaatst ze ook zijn. Het lijkt er op dat het Christendom de enige uitzondering op “nieuwe tolerantie” is, omdat het Christendom wel zaken uitsluit. De Bijbelse en traditionele zienswijze binnen het Christendom ten aanzien van tolerantie is dat men tolerant moet zijn jegens alle mensen en alle religieuze overtuigingen, maar intolerant tegenover zonde moet staan.

Religieuze tolerantie – De traditionele betekenis van tolerantie
Van Dale omschrijft tolerantie als “verdraagzaamheid tegenover andersdenkenden”. Een andere definitie is bijvoorbeeld “de bereidheid om dingen te verdragen die ergernis kunnen oproepen”. In principe is dit waar Paulus over sprak in 1 Korintiërs 13:7 wanneer hij zegt dat liefde “alles verdraagt…. in alles volhardt”. Traditionele tolerantie gaat uitstekend samen met geboden uit de Schrift zoals:

• "Wees steeds bescheiden, zachtmoedig en geduldig, en verdraag elkaar uit liefde" (Efeziërs 4:2).
• "Wees goed voor elkaar en vol medeleven; vergeef elkaar zoals God u in Christus vergeven heeft" (Efeziërs 4:32).
• "Verdraag elkaar en vergeef elkaar als iemand een ander iets te verwijten heeft; zoals de Heer u vergeven heeft, moet u elkaar vergeven" (Kolossenzen 3:13).
• “Laten we dus, in de tijd die ons nog rest, voor iedereen het goede doen, vooral voor onze geloofsgenoten" (Galaten 6:10).

Religieuze tolerantie – Wat is er vandaag de dag nieuw of anders?
Door simpelweg definities subtiel te veranderen en het gedrag van mensen samen te smelten met hun persoon, heeft de opkomst van de “nieuwe tolerantie”-filosofie datgene wat wij verstaan onder religieuze tolerantie ondersteboven gekeerd. Deze subtiele definitieverschuiving is gebaseerd op de filosofie van de relatieve waarheid. Relatieve waarheid ontkent het idee dat sommige geloofsbeelden waar zijn, en anderen vals. Bijgevolg zijn dan alle geloofsbeelden geldig en moeten ze allemaal aanvaard worden. En als iemands gedrag en zijn persoon een eenheid worden, ben jij “intolerant” wanneer je het gedrag niet accepteert. Het resultaat is dat als we “nieuwe tolerantie” aanvaarden, we wangedrag gaan accepteren in plaats van het te verwerpen.

De “nieuwe tolerantie” verwacht niet alleen van ons dat wij alle vormen van gedrag, waarden en geloofsrichtingen accepteren, maar we moeten ze ook nog goedkeuren, en in sommige gevallen wordt verwacht dat we ze vieren.

Religieuze tolerantie - Conclusie
De filosofie achter religieuze tolerantie en de “nieuwe tolerantie”-filosofie is gebaseerd op relatieve waarheid en cultureel relativisme. Maar voorstanders van de “nieuwe tolerantie” lijken intolerant tegenover het Christendom te staan. Als Christenen worden wij opgeroepen tot een hogere norm dan “tolerantie” – wij worden opgeroepen om onze naaste lief te hebben. Ofwel, we moeten de zondaar liefhebben, maar intolerant blijven ten opzichte van de daadwerkelijke zonde.

“Nieuwe tolerantie” is gewoon de meest recente bijwerking van religieuze tolerantie en moreel relativisme, en beide blijven de opmars van seculier humanisme in onze maatschappij vastere grond onder de voeten geven.

Leer meer over levensbeschouwingen!