Seculiere politiek
Seculiere politiek - Inleiding
De seculiere politiek denkt op een wereldwijd niveau. Dat wordt door Lucile W. Green als volgt samengevat: "Alle mensen die de menselijke gemeenschap zien als een onderdeel van één wereld, zouden bereid moeten zijn om alle mogelijke maatregelen te nemen die de wereldopinie zullen aanzetten om deze visie te verwezenlijken."1
Seculier humanisten omarmen democratie als de meest aanvaardbare regeringsvorm. Paul Kurtz stelt: "De humanist is ook toegewijd aan de democratie, in het bijzonder in het huidige tijdperk, als ideaal en als een methode om gelukzaligheid te maximaliseren en de goede samenleving tot stand te brengen."2 Rudolf Dreikurs is het hiermee eens en zegt: "Wij geloven oprecht in democratie."3
Maar het humanistische idee van democratie verschilt wezenlijk van de meer gangbare ideeën. Voor seculier humanisten gaat democratie veel verder dan het domein van regeringen en overheden. Seculier humanisten geloven zelfs dat elk aspect van het leven gekleurd moet worden door democratische principes. Corliss Lamont legt dit uit: "Humanistische principes vereisen de breedst mogelijke toepassing van democratie in alle relevante aspecten van het menselijke leven."4 De motivatie van seculier humanisten voor de toepassing van democratie op het hele leven is de transformatie van menselijke relaties. Dreikurs verklaart de gedachtegang als volgt: "In een autocratische orde bestaan alle relaties tussen individuen en tussen groepen uit relaties tussen superieuren en minderwaardigen. De een is dominant, de ander is onderdanig. Het proces van democratisering daarentegen hand in hand met een proces van gelijkmaking."5 Dit idee van gelijkmaking beïnvloedt een groot gedeelte van de seculier humanistische politieke theorie.
Liberalisme is een term die vaak wordt geassocieerd met een seculier humanistische benadering van de politiek.6 Liberalisme is een politieke traditie die gebaseerd is op een seculiere ethiek en een hoge mate van overheidsbemoeienis. Specifieke beleidspunten zijn onder andere morele kwesties, zoals het recht van een vrouw op een abortus en de bevordering van het homohuwelijk, en kwesties die te maken hebben met gelijkmaking, zoals de herverdeling van bestaansmiddelen om armen te helpen, de zware regulering van het zakenleven en positieve discriminatie.7
Seculiere politiek - Onze rol in het evolutieproces
De sleutel tot een begrip van de seculiere politiek is het inzicht dat seculier humanisten geloven dat wij evoluerende dieren zijn, die zich naar een zekere vorm van biologische en sociale perfectie begeven. Julian Huxley gelooft "dat de volledige werkelijkheid een enkel evolutionair proces is".8 Seculier humanisten geloven dat wij onze eigen evolutionaire ontwikkeling kunnen beheersen. Huxley schrijft: "Tegenwoordig, in de mens van de twintigste eeuw, is het evolutionaire proces zich eindelijk van zichzelf bewust geworden en begint het zichzelf te bestuderen met het doel om zijn toekomstige loop richting te geven."9
Als wij werkelijk in staat zijn om onze eigen evolutie te beheersen, en de mogelijkheden van deze evolutie lijken welhaast ongelimiteerd, dan is dit de belangrijkste taak die wij hebben. Daarom is de politieke arena uiterst belangrijk voor humanisten, omdat de staat een van de belangrijkste middelen is om de noodzakelijke veranderingen door te voeren voor onze verdere evolutie. Walt Anderson gelooft dat het evolutionaire perspectief "ons aanspoort om politieke ontwikkelingen zelf als een vooruitgang van de biologische evolutie te zien; om de mensheid niet te zien als een tandwiel in een uitgestrekte sociale machine, maar (zoals Julian Huxley het verwoordt) als het evolutieproces dat zich bewust wordt van zichzelf."10
Seculiere politiek - Seculiere wereldregering
Mensen zijn, volgens seculier humanisten, de hoogste vorm van evoluerende dieren, maar toch zijn wij slechts een van de vele aspecten van het enkele ecosysteem van de wereld. Wanneer wij proberen om de wereld te verdelen in landen en staten, dan schenden we daarmee onze plaats in de natuur. Timothy J. Madigan zegt: "Het humanisme stelt dat de planeet aarde als een enkel ecosysteem moet worden gezien. Dit wil zeggen dat het niet langer haalbaar is om de aarde arbitrair te verdelen in afzonderlijke staten en dan te hopen dat elk van deze staten zichzelf op een bevredigende wijze kan besturen."11
Het idee dat de mensheid een onderdeel is van een enkel ecosysteem heeft concrete gevolgen voor het seculier humanistische idee van "gemeenschap". Zij geloven dat elk mens in één gemeenschap moet leven, zonder landsgrenzen en zonder verschillen in staatsbeleid.
Seculier humanisten geloven dat een wereldgemeenschap een seculiere wereldregering noodzakelijk maakt. Nationale overheden zijn tot falen gedoemd en dus is een wereldregering een onvermijdelijke stap voorwaarts in het evolutionaire proces. Kurtz zegt dat "machtige invloeden ons tegenwoordig naar een nieuw ethisch globaal bewustzijn bewegen."12 Het zal niemand verbazen dat het seculier humanisme de levensbeschouwing is die de schepping van deze wereldgemeenschap (volgens de humanisten) het meest ten goede zal komen. Kurtz zegt: "Wij geloven dat het humanisme een significante rol kan spelen bij de ontwikkeling van een authentieke wereldgemeenschap."13
Wij zijn vervolmaakbaar en het humanisme biedt een raamwerk waarin onze inherente goedheid die richting op gestuurd kan worden. Het Humanistisch Manifest II verkondigt: "Wat zou een gewaagder doel voor de mensheid zijn dan dat elk mens, zowel in ideaal als in praktijk, een burger wordt van een wereldgemeenschap? Het is een klassieke visie: we kunnen het nu een nieuwe vitaliteit geven. Het humanisme is, op deze manier geïnterpreteerd, een morele kracht die de tijd aan zijn zijde heeft. Wij geloven dat de mensheid de potentiële intelligentie, de goede wil en het samenwerkende vermogen heeft om dit streven in de komende decennia te implementeren."14 Een vreedzame wereldregering is in het seculier humanistische wereldbeeld dus onvermijdelijk.
Seculiere politiek - Conclusie
Seculiere politiek, biologie, ethiek en recht zijn verbonden met het geloof dat menselijke wezens de hoogste trede op de evolutionaire ladder innemen en dat de instelling van een "wereldpolitiek" noodzakelijk is om naar de volgende evolutionaire fase te kunnen doorstromen. In dit perspectief zijn mensen een onderdeel van een enkel ecosysteem - de wereld - en zouden zij moeten werken aan een democratische wereldregering. Universele ontwapening en een toenemende macht voor de Verenigde Naties zijn twee tussenstappen die cruciaal zijn voor de ontwikkeling van een wereldregering.
Een seculier humanistische wereldregering is problematisch voor de Christen. Een dergelijke wereldregering zou streven naar een verbanning van alle openbare uitingen van Christelijke symbolen en boodschappen, bijvoorbeeld door de Tien Geboden uit de scholen te weren, door verwijzingen naar God te verwijderen uit teksten, van betaalmiddelen, enzovoorts, door de Christelijke ethiek te vervangen door alternatieve normen en waarden, door Goddelijke wetten te vervangen door rechtspositivisme, door de viering van het kerstfeest te vervangen door een "winterfeest", door seksuele voorlichting en alternatieve leefstijlen te standaardiseren in de onderwijsprogramma's en door rechten te negeren die ons door God zijn verleend.
Het seculier humanistische idee van gelijkmaking is onverenigbaar met het Christelijke geloof dat God menselijke wezens naar Zijn gelijkenis heeft geschapen en hen onderworpen heeft aan Zijn wetten en geboden, die altijd voorrang hebben wanneer menselijk gezag ermee botst. Gelijkmaking streeft naar een democratie met een moreel relativisme in plaats van absolute morele standaarden. Kurtz realiseert zich niet dat hij het dilemma van het seculier humanisme aangaande gelijkmaking en een democratische wereldregering samenvat, wanneer hij zegt: "Het essentiële ingrediënt in deze nieuwe wereld van planetair humanisme is afhankelijk van de aankweek van ethische wijsheid."15
C.S. Lewis was in dit opzicht profetisch. In zijn boek "The Abolition of Man" (oftewel: "De afschaffing van de mens") schrijft hij over zogenaamde "Africhters" die een utopische visie hebben voor de herindeling van de samenleving. Hij schrijft: "Wanneer de mens zichzelf overwint, dan betekent dat simpelweg de heerschappij van de Africhters over het afgerichte menselijke materiaal, de post-humane wereld die op dit moment wordt ontwikkeld door bijna alle mensen in alle landen, bewust of onbewust."16 Hij ontwikkelt dit thema dieper en schrijft: "Maar de mensenkneders van dit nieuwe tijdperk zullen gewapend zijn met de krachten van een almachtige staat en een onweerstaanbare wetenschappelijke techniek: we zullen uiteindelijk een ras van Africhters krijgen die werkelijk het nageslacht kunnen vormen tot wat zij ook maar willen."17
We staan op een kruispunt. Een pad leidt naar individuele vrijheid en het andere pad naar een toekomst onder de heerschappij van de "Africhters". Welk pad onze samenleving op zal gaan is afhankelijk van de keuzes die wij vandaag maken en van de vraag of die keuzes gebaseerd zijn op Gods leefprincipes of de principes van de seculiere mens.
Lees verder - Seculiere economie
Voetnoten:
Met toestemming gebruikt. Uit het boek Understanding the Times: The Collision of Today's Competing Worldviews (2e editie), David Noebel, Summit Press, 2006. Met dank aan John Stonestreet, David Noebel en het Christian Worldview Ministry van Summit Ministries. Alle rechten voorbehouden in het origineel.
1 Lucile W. Green, “The Call for a World Constitutional Convention,” The Humanist (Juli/Augustus 1968): 13.
2 Paul Kurtz, red., The Humanist Alternative (Buffalo, NY: Prometheus Books, 1973), 179.
3 Rudolf Dreikurs, “The Impact of Equality,” The Humanist (Sept./Okt. 1964): 143.
4 Corliss Lamont, The Philosophy of Humanism (New York, NY: Frederick Ungar, 1982), 262.
5 Dreikurs, “The Impact of Equality,” 143.
6 Liberalisme zoals wij het in deze tekst gebruiken, is hoe de term in de Verenigde Staten wordt gebruikt. In andere Westerse landen, heeft deze term andere connotaties.
7 Positieve discriminatie betekent dat bepaalde voorkeuren worden gegeven aan minderheidsgroeperingen, bijvoorbeeld wanneer een bouwproject van de overheid verplicht is om een bepaald aantal aannemers uit een minderheid aan te nemen, of wanneer een universiteitsbeleid vereist dat elk jaar een bepaald percentage studenten uit minderheidsgroeperingen moet worden geaccepteerd, ongeacht de vermogens van die studenten om op dat niveau te kunnen presteren.
8 Julian Huxley, The Humanist Frame (New York, NY: Harper and Brothers, 1961), 15.
9 Idem, 7.
10 Walter Truett Anderson, Politics and the New Humanism (Pacific Palisades, CA: Goodyear Publishing Company, 1973), 83
11 Timothy J. Madigan, “Humanism and the Need for a Global Consciousness,” The Humanist (Maart/April 1986): 17–18.
12 Paul Kurtz, Forbidden Fruit (Buffalo, NY: Prometheus Books, 1988), 146. Onder deze krachten bevinden zich het Marxisme-Leninisme, het Postmodernisme, de New Age beweging, het Seculier Humanisme en diverse Internationalistische en Transnationalistische organisaties, zoals de Council for Foreign Relations, de Club van Rome, de Bilderburgers, de Trilaterale Commissie en de Verenigde Naties. Het Bijbelse Christendom is een van de grote tegenhangers van een enkele wereldregering; Openbaring 13 verkondigt dat het hoofd van een door de mens opgezette wereldregering het Beest of de Antichrist zal zijn. Voor een vollediger lijst van organisaties en bewegingen die naar een wereldorde streven, zie Malachi Martin, The Keys of This Blood (New York, NY: Simon and Schuster, 1990), 275f.
13 Paul Kurtz, “A Declaration of Interdependence: A New Global Ethics,” Free Inquiry (Herfst 1988): 6.
14
Humanist Manifesto II (Buffalo, NY: Prometheus Books, 1980), 23.
15 Kurtz, Forbidden Fruit, 176.
16 C.S. Lewis, The Abolition of Man (New York, NY: Macmillan, 1952), 86.
17 Idem, 73.
Wat is uw reactie?
