Marxistische economie

Marxistische economie – Inleiding
De Marxistische economie wordt door V.I. Lenin als volgt opgesomd: “De communistische samenleving betekent dat alles – het land, de fabrieken – gedeeld eigendom zijn. Communisme betekent gedeeld werk.”¹

Het economische systeem speelt een veel grotere rol in het Marxistische wereldbeeld dan in dat van het Christendom of het seculier humanisme. Volgens Marxisten bepaalt het economische systeem de wetten, de regeringsvorm en de rol van de samenleving in het dagelijkse leven. Hoewel de meeste mensen het ermee eens zullen zijn dat een economisch systeem al deze facetten tot op zekere hoogte beïnvloedt, beweren de Marxisten dat dit het exacte karakter ervan zal bepalen. Met dit in het achterhoofd concluderen Marxisten dat ongewenste economische systemen achterlijke, ongewenste maatschappijen scheppen. Zij wijzen op de slechte dingen in een kapitalistische samenleving en concluderen dan dat het kapitalisme, dat gebaseerd is op privébezit, een slecht economisch systeem is dat vervangen moet worden door een menselijker systeem; een systeem dat een einde maakt aan privébezit en de vrije en vredige uitwisseling van goederen en diensten (de vrije markt).

Volgens Marx is het sleutelprobleem van het kapitalisme dat het een uitbuiting van de arbeiders voortbrengt. Marx zegt dat in een kapitalistische samenleving de bourgeoisie (de eigenaars van bezittingen) persoonlijke waarde gelijk stelt aan een wisselkoers, wat leidt tot een “openlijke, schaamteloze, directe, wrede uitbuiting.”²

Marxistische economie – Het kwaad van het kapitalisme
Volgens de Marxistische economie leiden twee tekortkomingen er noodzakelijkerwijs toe dat het kapitalisme een systeem van uitbuiting is. De eerste is het probleem van het arbeidsoverschot. Volgens dit idee maakt de bourgeoisie geen winst door hun product te verkopen voor een prijs die hoge ligt dan grondstoffen plus arbeid, maar door de arbeider minder te betalen dan de waarde van hun arbeid. Omdat de bourgeoisie de mogelijkheid heeft om de waarde van de arbeiders te manipuleren, kunnen zij de arbeid devalueren en zo een winst voor zichzelf creëren door de arbeidskosten te verlagen. Marxisten beweren dat het kapitalisme een vicieuze cirkel veroorzaakt waarin arbeiders steeds meer worden uitgebuit. Marx legt dit uit: “De accumulatie van welvaart aan één pool is daarom tegelijkertijd een accumulatie van ellende, de foltering van het gezwoeg, slavernij, onwetendheid, wreedheid, mentale vernedering aan de andere pool...”³

De tweede tekortkoming van het kapitalisme is zijn chaotische karakter, Terwijl de staat elk aspect van het socialisme kan beheersen, van productie tot distributie, wordt het kapitalisme beheerst door de vrije markt (technisch gesproken staat het kapitalisme bekend als een door de markt geleidde economie en socialisme als een centraal geplande economie, al zijn beide systemen in de praktijk een mengsel van beide). In een socialistisch systeem worden de economische beslissingen over prijs, productie en consumptie genomen door centrale planners die banden hebben met de overheid. In een kapitalistisch systeem worden economische beslissingen genomen door elke producent en elke consument; in een kapitalistisch systeem is een huisvrouw met een boodschappenlijst bijvoorbeeld een economische planner. Het Marxisme benadrukt dit verschil en beweert dat alleen een geplande economie werkelijk de beste productie- en distributiemethoden kan ontdekken. Marxisten geloven dat kapitalistische economieën goed gedijen vanwege crisistijden die neigen tot een stimulus van dat kapitalistische systeem. Marx was van mening dat deze afhankelijkheid van crises op de lange duur tot een economische verwoesting zou leiden en was daarom een voorstander van de vervanging van een dergelijk spontaan, onberekenbaar en los systeem door een geplande samenleving.

Marxistische economie – De zelfvernietiging van het kapitalisme
De theorie van de Marxistische economie stelt dat het kapitalisme zichzelf uiteindelijk zal vernietigen, omdat het steeds meer mensen zal uitbuiten totdat iedereen is teruggebracht tot arbeidersstatus. Engels legt dit proces uit: “Hoewel de kapitalistische productiewijze de grote meerderheid van de bevolking steeds meer in proletariërs verandert, schept het de kracht die, gestraft met zijn eigen vernietiging, gedwongen wordt om deze revolutie te bereiken. [Uiteindelijk] zal het proletariaat de politieke macht grijpen en van de productiemiddelen staatseigendom maken.”⁴

Op deze manier zal het proletariaat dienen als een katalysator voor de ondergang van het kapitalisme en de opkomst van het nieuwe socialistische systeem. “Het extreem scherpe klassenconflict tussen de uitbuiters en de uitgebuiten bevat de basiseigenschap van het kapitalistische systeem. De ontwikkeling van het kapitalisme leidt onvermijdelijk tot zijn eigen ondergang. Maar het systeem van uitbuitingen zal niet vanzelf verdwijnen. Het wordt alleen vernietigd als gevolg van de revolutionaire strijd en de overwinning van het proletariaat.”⁵

Het idee van de dialektiek illustreert dat de ondergang van het kapitalisme en de daaropvolgende opkomst van het socialisme, en uiteindelijk het communisme, onvermijdelijk zijn. De bourgeoisie (these) en het proletariaat (antithese) botsen om het socialisme (synthese) te scheppen. En dit staat garant voor de komst van het communisme. De dialektiek, als deze wordt aangehouden, garandeert ook dat het communisme niet de laatste synthese kan zijn.

Marxistische economie – Het communistische Utopia
Het wereldwijde communisme zal een aantal voordelen inluiden. Het Marxisme beweert dat het communisme meer vrijheid zal bieden dan enig ander economisch systeem. De mensheid zal perfectie bereikt hebben, waardoor het recht en de regering overbodig worden. De herverdeling van welvaart zal een groot aantal problemen oplossen. De tekst uit "Political Economy" legt enkele hiervan uit: “Wanneer de uitbuitende klassen met hun parasitische consumptie zijn afgeschaft, zal het nationale inkomen volledig ter beschikking staan van de bevolking. Arbeidsomstandigheden zullen drastisch veranderd zijn, de leefomstandigheden in stad en platteland zal wezenlijk verbeterd zijn en alle prestaties van de moderne cultuur zullen toegankelijk zijn voor het werkende volk.”⁶

Een ander voordeel van het communisme heeft te maken met de motivatie van de arbeiders: “Kan de kapitalistische samenleving, met zijn chronische werkloosheid, verzekeren dat elke burger de gelegenheid heeft om te werken, laat staan het werk te kiezen dat hij graag doet? Het is duidelijk, dat [de kapitalistische samenleving] dit niet kan. Maar het socialistische systeem maakt van het recht op werk een grondwettelijk recht van de burger, waardoor hij bevrijd wordt van de drukkende zorgen en onzekerheid over de toekomst.”⁷

In het kort: Marxisten geloven dat het communisme het ideale economische systeem is en het fundament voor een Utopia in alle facetten van de samenleving.

Marxistische economie – Conclusie
Volgens de Marxistische economie is de beweging van kapitalisme naar socialisme naar communisme en de klassenloze samenleving onvermijdelijk, volgens de dialektiek. Het kapitalisme heeft zijn inherente fatale tekortkomingen en kan de vooruitgang naar het socialisme niet tegenhouden, net zoals socialistische landen als de Volksrepubliek China de vooruitgang naar het communisme niet kunnen tegenhouden. Wanneer het communisme het economische systeem van de hele wereld is geworden, zal de dialektische opmars naar een Utopia zijn hoogtepunt bereikt hebben. Kenneth Neill Cameron legt uit: “Marx en Engels verwachtten dat de communistische samenleving de laatste vorm van de menselijke samenleving zou zijn, want er zou geen andere vorm meer kunnen ontstaan wanneer de productieve krachten van de wereld in handen van de gemeenschap zouden zijn.”⁸

In het Marxistische wereldbeeld zou niets idealer kunnen zijn. En volgens Lenin zou niets anders de overleving van het menselijke ras kunnen verzekeren. Hij zegt: “Buiten het socialisme bestaat er geen redding voor de mens van de oorlogen, honger en verdere vernietiging van miljoenen en miljoenen menselijke wezens.”⁹

Maar in werkelijkheid is het Marxistische systeem zelf verantwoordelijk voor de vernietiging van miljoenen menselijke wezens onder het bewind van zijn politieke partijen en dictators; het Marxisme is de grootste moordmachine uit de geschiedenis van de mensheid gebleken.¹⁰

Leer meer!