Slavernij in de Bijbel
Slavernij in de Bijbel
Een reden die je lijkt aan te voeren om het Christendom in diskrediet te brengen is het bestaan van slavernij in de Bijbel. Slavernij heeft in bijna de hele menselijke geschiedenis bestaan. Culturele gebruiken zijn door de eeuwen heen niet onveranderlijk gebleken. De houding ten opzichte van slavernij is met deze gebruiken ook veranderd. Tegenstanders van slavernij waren vóór de 18e eeuw een zeldzaam verschijnsel. De bekendste en de eerste opgetekende uitzondering hierop vinden we in het boek Exodus. De Oudtestamentische wetten dienden onder meer om een menselijke behandeling van slaven te waarborgen. Maar in Egypte dienden de Israëlieten vooral als stenenmakers en moesten zij onder zware omstandigheden werken. Mozes leidde ongeveer 600.000 mannen met hun gezinnen uit de gevangenschap in Egypte.
In het Britse Rijk werden de slaven in 1834 geëmancipeerd door de onvermoeibare inspanningen van mannen als William Wilberforce en John Newton. Als atheïst had Newton geen moreel fundament voor zijn oppositie tegen de slavernij. Hij trad in dienst op een slavenschip en werd niet beter behandeld dan de slaven waarmee hij werkte. Hij werd vervolgens kapitein van zijn eigen slavenschip. Na een woeste storm ervoer Newton de genade van het Christelijke geloof. Hierdoor beëindigde hij zijn betrokkenheid bij de slavenhandel. William Wilberforce werkte van 1787 tot aan zijn dood in 1833 onvermoeibaar om de slavernij in Groot-Brittannië af te schaffen. Een aantal maanden voor zijn overlijden mocht hij nog meemaken dat het Britse Parlement de "Slavery Abolition Act" aannam, de wet die een einde maakte aan de slavenhandel. De Britse slavenhandel werd eindelijk een halt toegeroepen, grotendeels dankzij het onvermoeibare doorzettingsvermogen van Wilberforce en Newton. Wilberforce leefde zelf een vurig evangelisch, protestants Christelijk leven. Zijn Christelijke leven begon slechts twee jaar voordat hij zich volledig begon toe te leggen op de afschaffing van de slavernij. De film "Amazing Grace" (oftewel "Wonderbaarlijke genade") die in 2007 werd uitgebracht, toont de verhalen van deze twee Christelijke mannen.
De slavernij in het koloniale Amerika en in het 18e-eeuwse Engeland was doorspekt met racisme en misbruik, maar in Oudtestamentische tijden was slavernij voor sommige mensen in Israël slechts een noodzakelijkheid. Niemand dwong andere mensen om een slaaf te worden. De slaaf tekende een contract waarin werd overeengekomen dat hij het gezin van zijn meester zeven jaar lang zou dienen. Aan het einde van deze periode werd het contract door de Wet ontbonden. Gedurende de contractperiode had de slaaf dezelfde rechten als de andere gezinsleden, met uitzondering van het erfrecht. Een "au pair" is waarschijnlijk de beste hedendaagse analogie. Een slaaf voerde ongetwijfeld veel zwaardere taken uit dan het lichte werk van een "au pair" in het huishouden, maar desalniettemin ontwikkelden zich soortgelijke persoonlijke relaties tussen de betrokken mensen.
Toen jij de Bijbel las, dacht je dat "elke man zijn dochter als seksslaaf mag verkopen, al zijn er zekere subtiele nuances van toepassing.”34
- Wanneer iemand zijn dochter verkoopt als slavin, komt deze niet vrij zoals de mannelijke slaven. Bevalt zij haar meester niet meer, die haar voor zichzelf bestemd had, dan moet hij haar terugkopen. Maar hij heeft niet het recht haar te verkopen aan buitenlanders, omdat hij zijn plicht tegenover haar niet is nagekomen. Bestemt hij haar voor zijn zoon, dan moet hij haar de rechten van een dochter toekennen. Neemt hij er nog een vrouw bij, dan mag hij de eerste niet minder voedsel en kleding geven en ook de omgang met haar niet beperken. Doet hij haar in deze drie dingen tekort, dan mag zij weggaan zonder iets te vergoeden of te betalen. - Exodus 21:7-11
Een voorbeeld van een gezin met slavenbruiden is het huishouden van Jakob. Jakob had twaalf zonen wier afstammelingen de twaalf stammen van Israël zouden vormen. Ruben, Simeon, Levi, Juda, Issakar, Zebulon, Dan, Naftali, Gad, Aser, Jozef en Benjamin.35 Jakob werd verliefd op Rachel en besloot met haar te trouwen. Jakob stapte daarom naar haar vader Laban. Zij kwamen overeen dat hij zeven jaar lang een slaaf in het huishouden zou worden. Hiermee kon hij Rachels hand in het huwelijk verdienen. Maar helaas (voor Jakob) bestond er een gebruik in Labans land dat bepaalde dat de eerstgeborene eerst moest huwen. Daarom kreeg Jakob na het verstrijken van de zeven jaar Lea als vrouw in plaats van Rachel, wat hem boos maakte. Laban gaf Jakob toestemming om na het verstrijken van de bruidsweek met Rachel te trouwen, in ruil voor nog eens zeven arbeidsjaren. Jakob was zwaar terneergeslagen en werkte opnieuw zeven jaar voor Laban om de hand van zijn geliefde Rachel te winnen. Jakob en Rachel trouwden dus ook. Zo werd het gezin uitgebreid dat Jakob al met Lea was begonnen. Lea en Rachel kregen beiden een slavin. Deze twee slavinnen, Zilpa en Bilha, werden ook een onderdeel van Jakobs gezin en werden vanwege hun wederzijdse overeenkomst met Lea en Rachel ook slavenbruiden van Jakob. Lea gaf Jakob zes zonen, de drie andere vrouwen gaven hem elk twee zonen. Lea had ook een dochter, Dina. We vinden dit verslag in Genesis 29 en 30. Jakob behandelde zijn vrouwen, Lea en Rachel, en zijn slavenvrouwen, Zilpa en Bilha, eerlijk en billijk. Nadat Jakob zijn contract met Laban had uitgediend, woonde en reisde hij met zijn vrouwen en hun kinderen samen als een gezinseenheid.
Slavernij in de Bijbel - Polygamie
Polygamie was een algemeen aanvaard gebruik in het oude Israël. Uit jouw redenering volgt dat polygamie ook hier, in het tegenwoordige Amerika, als de wet van het land zou voortleven. Immers, het grootste gedeelte van de godsdienstige bevolking in Amerika bestaat uit Christenen. Als de hedendaagse Christenen nog steeds naar de wetten van het Oude Testament zouden leven, dan zou Warren Jeffs niet de enige polygame leider zijn die de krantenkoppen heeft gehaald. Maar Jezus sprak zich in het evangelie van Matteüs zeer duidelijk uit voor monogamie. Ook in dit geval werd de Oudtestamentische wet door door de woorden van Jezus afgeschaft.
- Hij gaf ten antwoord: ‘Hebt u niet gelezen dat de schepper hen vanaf het begin mannelijk en vrouwelijk heeft gemaakt? En dat Hij gezegd heeft: Daarom zal een mens zijn vader en moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één zijn? Ze zijn dus niet meer twee, maar één. Dus, wat God heeft verbonden, moet de mens niet scheiden.’ - Matteüs 19:4-6
Deze pagina is een onderdeel van"Brief aan een Christelijke natie: Een Weerwoord"door R.C. Metcalf. Bezoek www.ThinkAgain.us (Engelstalig) voor meer informatie.
Voetnoten:
34 Sam Harris, p. 15. Ref. Exodus 21:7-11.
35 Zie Genesis 35:23-26.
Wat is uw reactie?
